Beta-blokery mogą też wykazywać niepożądane reakcje z innymi lekami. Kardiolog przepisujący lek z tej grupy powinien zawsze wiedzieć, że pacjent przyjmuje inne substancje. W przypadku leków i suplementów diety bez recepty należy sprawdzić na ulotce, czy nie istnieją przeciwwskazania dla łączenia ich z beta-blokerami. Interakcje
Podmiot odpowiedzialny PHARMASWISS CESKA REPUBLIKA Jankovcova 1569/2c Praga, Republika Czeska Producent PHARMASWISS CESKA REPUBLIKA Jankovcova 1569/2c Praga, Republika Czeska Opis Zanacodar Combi zawiera dwie substancje czynne, walsartan i hydrochlorotiazyd, które są stosowane w leczeniu nadciśnienia u osób dorosłych. Skład Substancjami czynnymi są: walsartan i hydrochlorotiazyd. Każda tabletka zawiera 40 mg telmisartanu oraz 12,5 mg hydrochlorotiazydu. Substancje pomocnicze: mannitol, powidon K 25, krospowidon, magnezu stearynian, meglumina, sodu wodorotlenek, laktoza jednowodna, celuloza mikrokrystaliczna, hypromeloza, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A); żelaza tlenek, żółty (E 172). Dawkowanie Ten lek należy zawsze stosować dokładnie według zaleceń lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Zalecaną dawką produktu Zanacodar Combi jest 1 tabletka raz na dobę. Zaleca się indywidualne dostosowanie poszczególnych składników produktu. Dawkowanie ustala lekarz indywidualnie dla pacjenta. Produkt Zanacodar Combi można przyjmować niezależnie od posiłków, popijając wodą. Działanie Lek obniża ciśnienie krwi. Wskazania Produkt Zanacodar Combi jest wskazany w leczeniu pacjentów, u których ciśnienie tętnicze krwi nie jest wystarczająco kontrolowane podczas monoterapii walsartanem lub hydrochlorotiazydem. Przeciwwskazania Leku nie należy stosować w przypadku nadwrażliwości na którykolwiek składnik preparatu oraz w drugim i trzecim trymestrze ciąży i pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek i wątroby, zastojem żółci, bezmoczem i oporną na leczenie hipokaliemią, hiponatremią, hiperkalcemią i objawową hiperurykemią. Działania niepożądane Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. W przypadku wystąpienia rekcji alergicznej z obrzękiem twarzy, jamy ustnej, krtani, wysypką i swędzeniem należy przerwać stosowanie leku Zanacodar Combi i natychmiast skontaktować się z lekarzem. Niezbyt często (występują u 1 do 10 na 1000 osób): zmniejszenie stężenia potasu we krwi, lęk, omdlenia, uczucie mrowienia i drętwienia (parestezje), uczucie wirowania, przyspieszone tętno (częstoskurcz), zaburzenia rytmu serca, niskie ciśnienie tętnicze krwi, nagłe obniżenie ciśnienia tętniczego krwi podczas wstawania, skrócenie oddechu (duszność), biegunka, suchość błon śluzowych w jamie ustnej, wzdęcia, ból pleców, skurcze mięśni, ból mięśni, zaburzenia wzwodu (niezdolność do uzyskania lub utrzymania wzwodu), ból w klatce piersiowej, zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi. Więcej informacji w ulotce dołączonej do leku. Ostrzeżenia i środki ostrożności Zanacodar Combi można przyjmować podczas posiłku lub niezależnie od posiłków. Należy zachować ostrożność pijąc alkohol podczas przyjmowania leku Zanacodar Combi, ponieważ u niektórych osób mogą wystąpić omdlenia lub zawroty głowy. Podczas przyjmowania leku Zanacodar Combi należy chronić skórę przed działaniem światła słonecznego i promieniowaniem UV. Należy zachować ostrożność jeśli u pacjenta występuje lub występowało w przeszłości: niewielkie lub umiarkowane zaburzenia nerek lub stan po przeszczepieniu nerki, choroby wątroby, niewydolność serca lub zaburzenia dotyczące zastawek serca lub mięśnia sercowego, wymioty lub biegunka, która jest nasilona lub utrzymuje się przez kilka dni, leczenie dużymi dawkami leków moczopędnych lub stosowanie diety z małą zawartością soli, zaburzenia dotyczące nadnerczy (pierwotny hiperaldosteronizm), cukrzyca, toczeń rumieniowaty (choroba autoimmunologiczna), uczulenie lub astma oskrzelowa, nowotwór skóry, problemy z oddychaniem po przyjęciu hydrochlorotiazydu. Nasilona biegunka, zaburzenia wzroku i ból oka oraz pragnienie, suchość błony śluzowej jamy ustnej, ból lub kurcze mięśni, zmęczenie mięśni, niskie ciśnienie tętnicze (niedociśnienie), osłabienie, apatia, zmęczenie, senność lub niepokój, nudności, wymioty, zmniejszona ilość wydalanego moczu, szybka czynność serca są wskazaniem do konsultacji z lekarzem. Zanacodar Combi zawiera laktozę, olej sojowy, żółcień pomarańczową FCF. Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci, w temperaturze poniżej 30°C, w oryginalnym opakowaniu. Stosowanie innych leków Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, w tym również o tych, które wydawane są bez recepty. Szczególnie ważna jest informacja jeśli pacjent stosuje: lit, leki lub substancje, które mogą zwiększyć lub zmniejszyć ilość potasu we krwi, niektóre antybiotyki, leki przeciwpsychotyczne, przeciwdepresyjne, przeciwpadaczkowe, przeciwarytmiczne, stosowane w leczeniu dny, witaminę D i wapń, leki na cukrzycę, inne leki na nadciśnienie, aliskiren, noradrenalinę lub adrenalinę, glikozydy nasercowe, diazoksyd lub beta-adrenolityki, metotreksat lub cyklofosfamid, leki przeciwbólowe, leki zwiotczające mięśnie, leki przeciwcholinergiczne, amantadynę, kolestyraminę i kolestypol, cyklosporynę, jodowe środki kontrastujące. Ciąża i karmienie piersią Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku. Nie zaleca się stosowania leku Zanacodar Combi we wczesnym okresie ciąży i w okresie karmienia piersią. Nie wolno go stosować po 3 miesiącu ciąży. Stosowanie leku u dzieci i młodzieży Nie zaleca się stosowania leku Zanacodar Combi u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn Podczas leczenia wysokiego ciśnienia tętniczego może wystąpić uczucie senności lub zawroty głowy. W takim wypadku nie wolno prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, aż do ustąpienia objawów. Ольга: leki obniżające ciśnienie lista, wysokie ciśnienie co pić z leków, wzrosła presja jak obniżyć bez leków, tabletki moczopędne na ciśnienie tanie, nadciśnienie śródczaszkowe leczenie opinie, strona leczenie nadciśnienia tętniczego info, nadciśnienie płucne objawy leczenie, podwyższone ciśnienie jakie leki są Nadciśnienie tętnicze (hypertonia arterialis; hipertensja) jest chorobą układu krwionośnego, w której dochodzi do utrwalonego podwyższenia ciśnienia tętniczego krwi ≥ 140/90 mmHg lub znacznie wyższego. Nadciśnienie dzieli się na pierwotne i wtórne. Około 90 % nadciśnieniowców cierpi na nadciśnienie pierwotne zwane samoistnym, na rozwój którego wpływ mają: predyspozycje genetyczne (często nadciśnienie tętnicze występuje rodzinnie), otyłość, brak ruchu, palenie papierosów, nadużywanie alkoholu, nadmierne spożywanie soli, długotrwały stres psychiczny. Wśród czynników genetycznych związanych z nadciśnieniem wymienia się polimorfizm insercyjno-delecyjny (I/D) genu ACE. Gen ACE koduje enzym konwertazę angiotensyny, a polimorfizm obecny w tym genie decyduje o większej aktywności tej konwertazy. Odsetek osób z wysoką aktywnością konwertazy angiotensyny jest znacznie większy u osób z nadciśnieniem niż u osób zdrowych. Specjaliści wskazują, że polimorfizm (I/D) genu ACE może być niezależnym czynnikiem ryzyka nadciśnienia i zawału serca, ale także takich schorzeń jak kardiomiopatia przerostowa i roztrzeniowa czy nagły zgon sercowy. Nadciśnienie wtórne (zwane objawowym) natomiast występuje u około 5-10% chorych. Pojawia się w wyniku poważnych chorób (np. miąższowa choroba nerek, zwężenia tętnic nerkowych, zwężenia aorty, itd.) i zwykle wraca do normy po wyleczeniu choroby. Badania epidemiologiczne wykazują, że choroba nadciśnieniowa częściej pojawia się w populacjach krajów uprzemysłowionych niż w populacjach prymitywnych. W Polsce nadciśnienie tętnicze dotyczy ok. 8,5 mln ludzi. Ponadto wiele osób nie wie o swojej chorobie. Ciśnienie wzrasta wraz z wiekiem, a odsetki chorych na nadciśnienie dochodzą do kilkudziesięciu procent. Według badań Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego szacuje się, że prawie 1/3 Polaków może mieć podwyższone ciśnienie. Nadciśnienie tętnicze to przede wszystkim choroba ludzi dorosłych, ale może pojawiać się sporadycznie nawet u niemowląt. Przed 40 rokiem życia częściej występuje u mężczyzn, a w przedziale wieku 40 – 59 lat nadciśnienie tętnicze występuje z podobną częstością u kobiet i u mężczyzn, natomiast po 60 roku życia jest częstsze u kobiet i występuje w 60% przypadków ogółu zachorowań. Badanie genetyczne w kierunku zawału serca Jeżeli chcesz uzyskać informacje o własnych predyspozycjach do zawału serca, rozważ wykonanie badania genetycznego - mutacje w genie LRP8 wiążą się z większym ryzykiem wystąpienia tego schorzenia. Badanie wskaże poziom ryzyka związanego z zachorowaniem na: zawał serca Dowiedz się więcej Podstawowym objawem choroby jest podwyższenie się ciśnienia tętniczego krwi skurczowego powyżej 139 mmHg lub/i rozkurczowego powyżej 89 mmHg. Nadciśnienie może występować stale lub okresowo, lub mieć charakter ciśnienia skaczącego. Przez wiele lat choroba może rozwijać się skrycie nie dając żadnych dolegliwości. Z tego względu istotnym elementem profilaktyki nadciśnienia są pomiary ciśnienia tętniczego krwi u wszystkich osób, nawet u dzieci. Udowodniono, że wysokie ciśnienie wykrywane jest najczęściej przypadkowo. Objawy choroby nadciśnienia tętniczego: bóle głowy w okolicy potylicy zwłaszcza po przebudzeniu, pulsowanie w skroniach, zawroty głowy, szum w uszach, mroczki przed oczami, zaburzenia widzenia, krwotoki z nosa, bezsenność, rozdrażnienie i impulsywność, zmęczenie poranne, uczucie mocnego bicia serca, bóle zamostkowe, duszność, zaczerwieniona twarz, osłabienie, potliwość, chrapanie i szybkie odczuwanie zmęczenia. Zdarza się, że objawy mają niewielkie nasilenie lub pojawiają się w sytuacjach stresowych. Niekiedy mijają, gdyż organizm adaptuje się (przywyka) do wysokiego ciśnienia i chory nie odczuwa żadnych dolegliwości. Bywa też odwrotnie, gdy wzrasta ciśnienie objawy są intensywniejsze i pojawiają się częściej. Zawsze, w miarę upływu lat, nieleczone nadciśnienie prowadzi do uszkodzenia narządów i pojawienia się groźnych powikłań choroby. Wysokie ciśnienie krwi, zwłaszcza wieloletnie ( 5-10 lat), przyśpiesza rozwój miażdżycy, zwiększa ryzyko zawału serca, udaru mózgu, uszkadza wzrok i prowadzi do niewydolności nerek. Choroba nadciśnieniowa upośledza sprawność i prowadzi do przedwczesnej śmierci w wyniku zawału serca lub udaru mózgu. Prawidłowe leczenie choroby nadciśnieniowej zapobiega w/w powikłaniom oraz warunkuje długość życia nie odbiegającą od wartości spotykanych u ludzi zdrowych. Należy pamiętać, że leczenie nadciśnienia trwa zwykle całe życie, a składa się na nie postępowanie ogólne jak i leczenie farmakologiczne. W przypadku nadciśnienia wtórnego podstawą leczenia jest usunięcie (wyleczenie) przyczyny wysokiego ciśnienia. Postępowanie ogólne w nadciśnieniu polega na normalizacji masy ciała, diecie ubogiej w sód (zalecana jest także dieta śródziemnomorska), zdrowym trybie życia (nie palić papierosów, zredukować spożycie kawy i alkoholu, regularnie uprawiać ćwiczenia fizyczne i trening antystresowy), leczeniu chorób będących czynnikiem ryzyka schorzeń układu sercowo – naczyniowego (np. cukrzyca, hipercholesterolemia). Postępowanie ogólne całkowicie normalizuje ciśnienie w 25% przypadków, a u pozostałych osób z nadciśnieniem musi być uzupełnione leczeniem farmakologicznym, gdyż tylko takie postępowanie zmniejsza ryzyko powikłań chorób serca czy udaru mózgu. Prawidłowo dobrane leki na nadciśnienie są skuteczne i dobrze tolerowane. Wybór leku powinien uwzględniać indywidualne potrzeby chorego, choroby towarzyszące, a także skuteczność ich stosowania i metabolizm w organizmie dyktowany predyspozycjami genetycznym danej osoby. Postępowanie farmakologiczne w nadciśnieniu polega na stosowaniu monoterapii (doborze jednego leku) lub leczeniu złożonym (dwoma lub trzema lekami), indywidualnie dobranym dla każdego chorego. Podstawowe leki stosowane w leczeniu nadciśnienia, w zależności od sposobu lub miejsca działania w organizmie dzielimy na kilka grup: Leki moczopędne (powodują produkowanie większej ilości moczu, zwiększając wydalanie z organizmu sodu odpowiedzialnego za wysokie ciśnienie) Beta-blokery, np. metoprolol (wpływają na spowolnienie pracy serca i rozszerzają naczynia krwionośne) Alfa-blokery (rozszerzają naczynia krwionośne) Blokery konwertazy angiotensyny (w skrócie IKA, rozszerzają naczynia krwionośne) Leki blokujące kanały wapniowe (zwalniają czynność serca, rozszerzają naczynia) Leki blokujące receptory angiotensyny II, np. losartan (tzw. sartany, rozszerzają naczynia) Wazodylatatory (bezpośrednio rozszerzają naczynia krwionośne) W dalszej terapii stosuje się leczenie uzupełniające w postaci leków przeciwzakrzepowych, np. warfaryna, klopidogrel. Większość leków obniżających ciśnienie jest bezpieczna w długofalowym stosowaniu i ma niewiele skutków ubocznych, jednak zaleca się szczególną ostrożność przy dobieraniu leków dla pacjentów ze schorzeniami wątroby. Bardzo ważnym elementem terapii farmakologicznej w nadciśnieniu jest zwrócenie uwagi na metabolizm leków obniżających ciśnienie i leków przeciwzakrzepowych, a także na ich przyswajalność. Niektórzy pacjenci mogą posiadać genetycznie uwarunkowane problemy z przyswajalnością leków na bazie takich substancji jak losartan, metoprolol, warfaryna i klopidogrel. W przypadku pojawienia się podczas stosowania w/w leków dolegliwości żołądkowo – jelitowych warto upewnić się, czy są one prawidłowo przyswajane. Podwójna terapia aspiryną i klopidogrelem jest standardowym leczeniem antyagregacyjnym stosowanym po przezskórnych interwencjach wieńcowych. Jednak nie u wszystkich pacjentów daje to skuteczne efekty, ponieważ u części chorych występuje tzw. wysoka reaktywność płytek (high on-treatment platelet reactivity), spowodowana nieadekwatną (nieprawidłową) odpowiedzią na klopidogrel. Stosowanie w leczeniu klopidogrelu w terapii nadciśnienia u tych osób jest nieefektywne, a za ten stan odpowiedzialny jest allel CYP2C19*2, występujący u około 30% populacji europejczyków. Badania naukowe wskazują, że około 1/3 Polaków może mieć problem z metabolizmem klopidrogrelu. Leki przeciwzakrzepowe z grupy pochodnych kumaryny są także stosowane w terapii chorób układu sercowo – naczyniowego (w tym w nadciśnieniu) ale należy pamiętać, że terapia nimi obarczona jest dużym ryzykiem wystąpienia powikłań (głównie incydentami krwawień). Cały czas poszukuje się nowych rozwiązań ograniczających działania niepożądane tych leków. Wykazano, że istotny wpływ na wielkość dawkowania i częstość występowania powikłań ma polimorfizm genów CYP2C9 oraz VKORC1 związanych z metabolizmem leków z grupy pochodnych kumaryny. Szacuje się, że u nosicieli alleli CYP2C9*2 lub CYP2C9*3 efektywna dawka leku jest 3-4 krotnie mniejsza w porównaniu z osobami z sekwencją genu CYP2C9*1. Genotyp VKORC1 wiąże się z nadwrażliwością (VKORC1*2) lub opornością (VKORC1*3, VKORC1*4) na kumarynę i wpływa na czas do uzyskania terapeutycznej wartości INR oraz na ryzyko wystąpienia powikłań krwotocznych lub zakrzepowych. Coraz częściej większe znaczenie przypisuje się testom DNA, które są prowadzone u chorych w celu ustalenia dawkowania i określenia indywidualnej wrażliwości danej osoby na pochodne kumaryny. Nadal prowadzone są dalsze badania, aby wykazać korzyści z takiego postępowania. Aktualnie możliwe jest wykonanie u dziecka badania genetycznego NOVA, które pozwala na ustalenie odpowiedzi na najczęściej stosowane leki, a także wskazuje na najczęstsze choroby wrodzone. Na pewno osoby przyjmujące leki obniżające ciśnienie lub u których ma być rozpoczęta terapia tymi lekami (np. losartan, metoprolol) oraz osoby stosujące leki przeciwzakrzepowe (warfaryna, klopidogrel) powinny zdecydować się na wykonanie badania genetycznego, które określi sposób ich metabolizowania w organizmie. Tylko takie badanie pozwoli specjaliście dobrać odpowiedni lek i określić jego dawkę . Będzie to miało korzystny wpływ na skuteczne leczenie nadciśnienia i zapobiegnie powikłaniom, a wdrożone leczenie przeciwzakrzepowe nie będzie obarczone działaniami niepożądanymi. Do badań dotyczących naszej indywidualnej odpowiedzi na leczenie należą: Ocena aktywności cytochromu P450 2C19 pod kątem leczenia klopidogrelem- kod badania CYP2C19-1 Ocena aktywności cytochromu P450 2C9 przy leczeniu candersartanem, irbesartanem, losartanem lub warfaryną – kod badania CYP2C9-1 Ocena aktywności cytochromu P450 2D6 przy leczeniu carvedilolem, kodeiną, metoprololem, propranololem lub timololem- kod badania CYP2D6-1 Ocena aktywności enzymu VKORC1 przez analizę mutacji w genie VKORC przy leczeniu warfaryną – kod badania VKORC1-1. Aktualizacja: 2018-10-06 Warto również przeczytać:leki bez recepty obniżające ciśnienie
